Predstojeći popis stanovništva je od suštinskog značaja za Srbe iz Crne Gore. Nema sumnje da će biti struktura koje će pokušati Srbima da poture kukavičje jaje u vidu izjašnjavanja kao ,,Srbin-Crnogorac“ ili ,,Crnogorac-Srbin“.
Predstojeći popis stanovništva je od suštinskog značaja za Srbe iz Crne Gore. Nema sumnje da će biti struktura koje će pokušati Srbima da poture kukavičje jaje u vidu izjašnjavanja kao ,,Srbin-Crnogorac“ ili ,,Crnogorac-Srbin“.
Takve opcije su na prethodnom popisu 2011. godine imale ukupno 3.936 izjašnjenih, odnosno 0,64%. Opasnost kombinacije nacionalno-regionalnog izjašnjavanja po nacionalni identitet najbolje se vidi na primeru Španije. U Španiji je do 1975. godine bilo moguće izjasniti se samo kao Španac. Naravno, Španija je bila autoritarni režim u to doba i jasno je da se tako nisu osećali značajni delovi Katalonije, Baskije i Galicije.
Međutim, većina stanovništva u drugim krajevima Španije je gajila prevashodno španski nacionalni identitet. Od pada frankizma Španija forsira ideju ,,dvojnog identiteta“, odnosno da osoba ima i nacionalni i regionalni identitet (npr. i Španac i Andalužanin), kako bi, između ostalog, nivelisala celu Španiju sa onim što uveliko postoji u Baskiji i Kataloniji i tako pokušala da oslabi njihove separatističke aspiracije. Rezultati takve politike su katastrofalni. Tako istraživanje španskog Nacionalnog instituta za statistiku iz 2014. godinu govori da se, ukupno gledano, Špancima oseća 24,5% građana, da dvojni identitet ima čak 54,5%, dok isključivo regionalni identitet ima 17,4% građana.
Nije sporno da su ovakvi rezultati bili očekivani u Kataloniji i Baskiji, pa i u Valenskijanskom Regionu i Galiciji, ali zasigurno ne i na tradicionalno izrazitoj prošpanskoj kastiljanskoj teritoriji. Nacionalni inženjering doveo je do toga da u Kastilji-La Manći dvojni identitet ima 53,6% građana (španski 36,4%), u Kastilji i Leonu 61,4% (španski 33,6%), a u Regionu Madrid 43,4% (španski 39,4%). Španija ne samo da nije ohrabrila Baske i Katalonce da se izjašnjavaju kao Španci, već je i od nespornih Španaca stvorila neki međuidentitet. Prema tome, imamo plastičan primer zašto Srbi u Crnoj Gori treba da se izjasne kao Srbi, a ne Srbi-Crnogorci/Crnogorci-Srbi, jer bi to bilo najviše na štetu čisto srpskog nacionalnog identiteta.
Autor je Rajko Petrović, srpski politikolog i hispanista, doktorand na Fakultetu političkih nauka u Beogradu, saradnik i prijatelj inicijative srpskog naroda u Crnoj Gori „Mi znamo ko smo”.
Izvor: Mi znamo ko smo/Fejsbuk
